بالاخره

بعضی وقت ها چیزی می نویسی فقط برای یک نفر، اما دلـــــــــــت میگیرد وقتی یادت می افتد که هرکســـــــــــی ممکن است بخواند جـــــــــــــــــز آن یـــــــــــــــک نــــــــــــــــــــفر..

عشق تو شوخی زیبـــایی بود که خدا با قلب من کرد زیبا بود اما شوخی بود... ...حالا... تو بی تقصیری! خدای تو هم بی تقصیر است من تاوان اشتباه خود را پس میدهم...! تمام این تنهایی تاوان "جدی گرفتن آن شوخی" است!

تا زنده ای در برابر کسی که به خودت علاقه مندش کردی مسئــــــــــــــــــــــــــولی.....

دلـم تـنـگــــ می شـود ... چـشـمـانـم بـاران می خـواهـد .... خــدایــا ! فـرو بـردن ایـن هـمـه بـغـض روزه را بـاطـل نـمی کـنـد؟

خب قورت نده. تف کن بیرون. تف کن تف کن آفرین

گفتی: تنها آرزوی من ، تحقق آرزوهای توست این روزها حیران مانده ام کدام آرزوی من رفتن تو بود ؟..

خدایا اگر علم بهتر از ثروت است پس چرا سرنوشت را رقم زدی نه قلم...

ما بدهکاریم به یکدیگر و به تمام ” دوستت دارم” های ناگفته ای که پشت دیوار غرورمان ماند و آنها را بلعیدیم تا نشان دهیم که منطقی هستیم

بغض هايم را نگه مي دارم…! بعضي وقتها سبک نشوم سنگين ترم!

احتمالا خفه شدم تا حالا!